Vandaag mocht ik genieten van een dag voor mijzelf. Geen verplichtingen naar mijn werkgever, dus tijd om iemand te bezoeken die aandacht nodig heeft. Deze man woont in een leuke woonwijk, naast aardige buren. Toch leeft hij een teruggetrokken bestaan, komt de deur nauwelijks uit en leeft het leven bij de dag. Een paar maanden geleden is er bij hem ingebroken. Zijn vertrouwen in mensen is dusdanig geschaad dat hij de deur niet 
meer opent, de telefoon niet meer beantwoord. Ik probeer wekelijks bij hem aan te bellen, in de hoop dat hij de deur wel opendoet. Jammer dat iemand zoals hij die in het diepst van zijn hart graag onder de mensen is, zo beschadigd is dat hij niemand meer onder ogen wil komen en het vertrouwen in mensen heeft verloren. Ik hoop dat hij gaat inzien dat hij wel op mensen kan vertrouwen. Waar ik nog meer op hoop is dat er mensen zijn die deze man willen zien en belangstelling in hem tonen. Het mag niet zo zijn dat we over een jaar uit de krant moeten vernemen dat er iemand al geruime tijd dood in huis ligt.
Denk is aan de mensen die naast je wonen in de straat! Zie je hen! Laat weten dat je belangstelling hebt voor de ander. Hulp kan zo simpel zijn, aandacht voor de ander des te meer. Mensen zijn niet op deze wereld om langs elkaar heen te leven, ieder voor zich. Mensen hebben elkaar nodig. Ook al kan je een andere mening hebben over de maatschappij, ook al leef je vanuit een andere levensovertuiging, je blijft mens onder mensen. Zeg eens hallo! en zie elkaar.